Soms lijken dingen ingewikkeld, maar zijn ze in wezen simpel. Dat leerde een piepklein kiezelsteentje, dat zich stiekem verstopte in mijn wandelschoen, mij vandaag. Toen ik de eerste stap buiten de deur zette om aan mijn favoriete uitwaai-wandeling te beginnen, voelde ik meteen al de aanwezigheid van dit verscholen monstertje onder mijn hak.
"Ach," dacht ik "ik doe gewoon alsof het er niet is!". Ik voelde me onwijs slim, (Einstein was er niks bij) moet ik bekennen. Ik deed alsof ik het versteende monstertje niet waarnam, maar dat was toch eigenlijk stiekem best wel nogal super ONMOGELIJK.
In plaats van die anderhalf uur buiten in de zon te gebruiken om mijn volle creëer-hoofd te legen, ben ik de hele tijd bezig geweest met dit irritante steentje van nog geen centimeter groot. Eenmaal thuis gooide ik eindelijk mijn schoenen uit en hield ik ze op de kop. Daar kwam het steentje, net zo opgelucht als ik, tevoorschijn! Mijn voet blij, het steentje blij (eindelijk buitenlucht) en ik blij. Had ik dat nou maar eerder gedaan.
En zo is het ook met andere knagende, irritante versteende waarheden waar je je stiekem héél bewust van bent. Die wachten op jou tot je ze verlost van het (naar-zweetvoeten-stinkende) donker. Liever nu dan (over)morgen, zodat je steeds minder vaak hoeft te zeggen: "Had ik dat nou maar eerder gedaan!" Dan kun je nóg meer genieten van alle zonnige dagen die het leven je brengt. Wie wil dat nou niet?
