Als er één ding is dat creativiteit dwarsboomt dan is het wel perfectionisme. Daar bedoel ik niet mee het met veel aandacht, gedrevenheid en oog voor detail jezelf ontwikkelen.
Ik heb het over het stemmetje dat altijd zegt dat het beter moet en nooit tevreden is. Over de lat die zo hoog ligt dat je er zelfs met een raket niet bij komt. Over zo gefixeerd zijn op wat je wil bereiken dat je niet meer kijkt naar wat er wél lukt en hoe je stap voor stap toch weer bent gegroeid.
“Ik ben voor altijd een work in progress.” dacht ik laatst. Ik ben nooit uitgegroeid of uitgeleerd. Er is altijd weer iets nieuws dat mijn aandacht trekt. Er is niks mis met de lat hoger leggen. Dat zorgt er immers voor dat je je ontwikkelt. Ik wil niet in clichés verzanden, maar als de lat te hoog ligt gaat het plezier al snel verloren.
Mijn streven verandert steeds meer naar de lat nét iets hoger leggen. Ik heb geen haast en het hoeft niet perfect. Stuntelen, onderzoeken, uitproberen, fouten maken hoort er allemaal bij. Zolang ik maar plezier heb, blijf groeien en de kleine overwinningen blijf vieren. Ik ben niet perfect en dat is prima.
Comments