Andrea en ik besluiten te gaan zwemmen bij het prachtige Veluwemeer. Het belooft een mooie zonsondergang te worden, dus neem ik mijn camera mee. Na een frisse duik in het heerlijke water neem ik de levendige omgeving in me op.
Zelfs in de avond is er van alles te zien. Kinderen die vanaf de steiger in het water springen, zwemmende honden en ganzen, een vliegende strandbal, rondvarende bootjes en kano's. Mijn oog valt op een waterscooter die met een rotvaart over het meer sjeest.
Net wanneer ik een foto wil maken van het racemonster, verzamelt een groepje kinderen zich recht voor mijn lens. De oudste van het stel maakt foto's met een telefoon en vertelt de anderen wat voor pose ze aan moeten nemen. Ik glimlach, aarzel even en stap op ze af.
"Zal ik anders een foto van jullie maken met mijn camera? Als je me een e-mailadres geeft, stuur ik jullie de foto's.'' De kinderen kijken me verlegen aan, maar vinden het toch een goed idee. De oudste gaat op onderzoek naar een mailadres.
Even later komt ze terug en gaat het groepje kinderen met vragende ogen voor me staan. Ik geef wat kleine aanwijzingen en ze delen hun leuke ideeën met me. Voor ik het weet staan er tijdens een stralende zonsondergang vijf vrolijke kinderen voor mijn lens te springen. Ze bedanken me en ik bedank hen. Wat is het toch genieten als foto's spontaan ontstaan. De meest verrassende momenten kun je nooit voorspellen.
